حديثى را از امام صادق عليه السلام نقل مى‏كنند مبنى بر اين كه سيادت و بزرگى خاص اعراب است. آيا چنين مطلبى درست است؟

* خير، چنين نيست. خداوند تبارك و تعالى در قرآن مجيد فرموده است:  «إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ»؛ كرامت و سيادت و بزرگى از آنِ متقين است.

چند سال پيش، در ايام حج، در نقطه‏اى از مدينه ايستاده بودم و منتظر بودم كوزه‏اى كه در دست داشتم، پر از آب كنم. در اين هنگام شنيدم كه يكى به رفيقش مى‏گفت: «هذا السيد يأخذ الماء؛ يعنى اين آقا مى‏خواهد آب بردارد». شخص ديگر در پاسخ او گفت: «هذا هو السيد؟ هذا ايرانى؛ اين ايرانى است، چگونه تو او را آقا مى‏نامى؟». من كه اين گفت و گو را مى‏شنيدم، به آنان گفتم: «كل من اعتقد باللَّه و آمن بربه و رسوله و بالمعاد و عملوا الصالحات فهو السيد، فأنا السيد؛ سيادت از آنِ كسى است كه با خدا باشد ...». اما علاوه بر اين، خداوند نوع خاصى از سيادت را به انبيا و ائمه عليهم السلام عنايت فرموده كه انحصارى است و به عده‏اى تعلق گرفته كه به زبان عربى تكلم مى‏نموده‏اند، اما اين دال بر فضيلت عرب‏ها بر ساير اقوام نيست.

منبع

على‏مشكينى اردبيلى، (1392 ه.ش) گفتارها و نوشتارها در نشريات و مقدمه كتاب ها، قم، دار الحديث، ج1/ 343.