به گزارش گروه فرهنگی «نسیم»؛ کامیار صداقت ثمرحسینی؛ عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی طی چند یادداشت که به مناسبت فرا رسیدن ایام محرم در اختیار «نسیم» قرار داده است به بررسی حماسه حسینی در کتاب ارزشمند الغدیر اثر علامه عبدالحسین امینی پرداخته است.

وی در شماره اول این یادداشت ها ضمن بیان مقدمه ای به طور مشخص به مسئله " مبارزه با تحریفات و دست‌های ناپاک" می پردازد.

مبارزه با تحریفات و دست‌های ناپاک

یکی از آثار معاصر مهمی که در آن به‌تفصیل از واقعة کربلا و شهادت حضرت امام حسین علیه‌السلام سخن به میان آمده است، کتاب ارزشمند "الغدیر فی الکتاب و السنة و الادب" اثر آیت‌الله علّامه عبدالحسین امینی (1390-1320 ه.ق) از علمای بزرگ معاصر شیعه است.

موضوعاتی که امینی درباره امام حسین علیه‌السلام در الغدیر مطرح کرده است، بسیار متنوع هستند؛ بخشی از آن‌ها ارتباط مستقیم با حدیث غدیر دارند؛ چنانکه او در جایی به مناشده امام حسین علیه‌السلام سبط پیامبر اکرم (صلی‌الله علیه و آله) به حدیث غدیر در سال 58-59 قمری اشاره دارد که مردم را در موسم حج قسم داد که اقرار کنند که پیامبر اکرم در خطبه غدیر چه فرمود و «مناشده» یعنی قسم دادن مخاطب به خدا، جهت بیان همة حقیقتی است که می‌داند و اینکه چیزی از آن را پنهان نکند.

امینی پاسدار حفظ میراث حسینی است
اما موارد متنوع دیگری نیز در الغدیر مطرح است که مستقیماً به قیام عظیم حسینی و شهادت سبط گرامی پیامبر اکرم (صلی‌الله علیه و آله) و یارانش می‌پردازد. در این خصوص، یکی از دغدغه‌های علّامه امینی، نقد و افشای دست‌های ناپاکی است که در انتشار آثار و اخبار تاریخی مرتکب خیانت شده و به‌دلخواه خود متن اصلی را کم‌ و زیاد می‌کنند؛ چنانکه قسمت مهمى از مراثى حضرت سید الشهداء امام حسین علیه‌السلام را از دیوان کمیت و دیوان ابى فراس و نیز دیوان کشاجم، حذف کرده‌اند و امینی پاسدار حفظ میراث حسینی است و بر این شیوه ناپسند شوریده و نمونه‌های متعددی از احساسات پاک شاعران را در وصف قیام حسینی ثبت کرده است؛ برای مثال، او از «ابوالفرج» در مجلد دوم «اغانى» (ص 126) نقل می‌کند که او به اسناد خود از «ابى بکر خضرمى» روایت کرده که: در ایّام تشریق (11 تا 13 ذی‌حجه)در «منى» از «ابى جعفر محمّد بن على (ع)» براى کمیت اسدى‏ اجازه شرفیابى خواست و حضرت اجازه فرمود؛ وقتی کمیت به نزد امام علیه‌السلام رسید

- عرض کرد: قربانت شوم، در ستایش شما شعرى سروده‏ام که دوست دارم برایتان بخوانم.
- حضرت علیه‌السلام فرمود: در این روزهاى مشخّص شده و شماره شده، به یاد خدا باش.
- کمیت بار دیگر خواهش کرد
- و امام اجازه فرمود: بخوان
- و کمیت خواند و با خواندن قصیده‌اش غوغا کرد؛ چنانکه وقتی به بیت زیر رسید، امام اشک‌ریزان دستان مبارک را به آسمان بردند و به خدا عرضه داشتند: خداوندا! کمیت را بیامرز!

و آن بیت چنین بود:

یصیب به الرّامون عن قوس غیرهم               فیا آخر اسدى له الغىّ اوّل‏

تیراندازان با کمان دیگری (یزید) به او (امام حسین علیه‌السلام) تیر پرتاب می‌کردند.

وای بر آنکه زمینه‌ساز چنان جنایت و تبه‌کاری شد.

و علّامه امینی از «بغدادى» در «خزانة الادب» (ج 15 / 70) نقل می‌کند که با اشعار کمیت اشک و آه و صدای شیون از هر سو برخاست و چون به بیت زیر رسید:

فلم أرَ مخذولًا لأجلِ مصیبةٍ         و أوجب منه نصرةً حین یخذل‏
‏من جز حسین، بی‌یار و یاوری را که سزاوارتر به یارى در هنگام تنهایى باشد، نمى‏شناسم.

در این هنگام امام جعفر صادق علیه‌السلام دست‌ها را بلند کرد و گفت: خداوندا! گناهان گذشته و آینده و پنهان و آشکار کمیت را بیامرز و آن‌قدر به وى ارزانى دار تا راضى شود! سپس هزار دینار و جامه ‏اى به کمیت داد.
و امینی همچون سایر موضوعات با تتبع بسیار این حماسه حسینی را در روایت‌ها و نقل‌قول‌هایی که در منابع برادران اهل سنت موجود است، دنبال کرده و سخت از دستان ناپاکی که می‌کوشند تا حماسه حسینی را از آن منابع پاک کنند، انتقاد کرده است که بیان تمامی آن‌ها در این مجال اندک میسور نیست. (به الغدیر مراجعه فرمایید)

و دعای امام حسین  (علیه‌السلام) برای کمیت، [اللهمَّ اغفر للکمیت ما قدّم و أخّر، و ما أسرَّ و أعلن ...‏‏] در شأن هر نویسنده و شاعری است که چونان «کمیت بن زین اسدى» زبان و قلم و فکرش را در مسیری بکار اندازد که مرضی حق‌تعالی باشدو

خبرگزاری نسیم: 25 / 7 / 1394

http://nasimonline.ir/detail/News/1032420/162